Ένα ποίημα και μία ζωγραφιά που μας συγκίνησε ....
Μαθήτρια της Ε΄2 τάξης μας!!!
Μαθήτρια της Ε΄2 τάξης μας!!!
Μία όμορφη Χριστουγεννιάτικη ιστορία...
Από του μαθητές της Γ΄1 τάξης του σχολείου μας.
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Βάσω Κακαμανούδη.
Από του μαθητές της Γ΄1 τάξης του σχολείου μας.
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Βάσω Κακαμανούδη.
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα όμορφο, ορεινό χωριό της Ελλάδας είχε φυτρώσει ένα έλατο στην αυλή του σχολείου.
Ήταν πολύ πολύ ψηλό και είχε μεγάλα φουντωτά κλαδιά. Κάθε 1η Δεκεμβρίου, η δασκάλα έβαζε χριστουγεννιάτικα τραγούδια και έβγαινε με τους μαθητές και τις μαθήτριες στην αυλή να το στολίσουν. Το γέμιζαν λαμπάκια, μπαλίτσες καμπανούλες.... Το απόγευμα ερχόταν όλο το χωριό να το θαυμάσει και ο δήμαρχος άναβε τα λαμπάκια. « Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές» εύχονταν όλοι. Μετά χόρευαν και τραγουδούσαν όλοι μαζί και έκαναν σχέδια για τις γιορτές. Μια χρονιά όμως τα παιδιά πήγαν στο σχολείο την επόμενη μέρα και το δέντρο τους ήταν από τη μέση και κάτω άδειο από στολίδια. Τα παιδιά στενοχωρήθηκαν πολύ. Τι να είχε γίνει; Ο καθένας έλεγε τη δική του άποψη.... Όλοι τότε άρχισαν να μουρμουρίζουν : - Τι ; Μα πώς έγινε αυτό ; Δε γίνεται !!! -Μπορεί να ήρθαν κλέφτες και να τα έκλεψαν , είπε ο μπαρμπα Κώστας . -Μπορεί να τα πήρε ο αέρας , είπε ο κυρ Ηλίας. -Μπορεί να τα παρέσυρε η βροχή , είπε η κυρα Γιαννούλα . -Μπορεί να ήθελαν να φύγουν μόνα τους, είπε η Κατερινούλα . -Όχι , όχι , αποκλείεται ! Μπορεί κάποιος να τα είδε τόσο λαμπερά και να τα πήρε , είπε ο μικρός Πετράκης. - Μα γιατί να θέλει κάποιος να μας πάρει τα στολίδια; |
Αυτό πρώτη φορά γίνεται , είπε κλαψουρίζοντας η Στελλίτσα.
-Στοοοοοοπ !!!! είπε ο δήμαρχος και επικράτησε σιωπή για 10 ολόκληρα λεπτά.
- Τόση ώρα για ποιον μιλάμε; ρώτησε ψιθυριστά η κυρα Φρόσω που είναι και πολύ πολύ γριά και δεν ακούει και πολύ καλά πια .
- Για τα στολίδια φυσικά , αφού τα στολίδια δε μιλάνε να μάς πουν τι έγινε; της απάντησε η Δέσποινα.
- Τι λες καλέ πως δε μιλάνε , μιλάνε και παραμιλάνε ,...ουουου και λένε και ιστορίες με το τσουβάλι .
Αν τα αγαπάς ...όλα σου μιλάνε παιδί μου, είπε η κυρία Φρόσω κι έφυγε για το σπίτι της .
- Δέσποινα , Δέσποινα....εγώ η κόκκινη χριστουγεννιάτικη μπάλα πάνω από το κεφάλι σου , ακούστηκε μια λεπτή φωνούλα .
- Είναι αλήθεια ; Μιλάνε τα στολίδια; ρώτησε η Δέσποινα με απορία.
- Μόνο σε όσους αγαπούν τα Χριστούγεννα ,της απάντησε η μπάλα και της έκλεισε το μάτι.
- Μήπως είδες κάποιον να παίρνει τα υπόλοιπα στολίδια; τη ρώτησε αμέσως.
- Ναι , ναι και βέβαια είδα , είπε το στολίδι .
- Και ποιος ήταν ;
- Μια μάγισσα ...
- Μια μάγισσα; ρωτήσαμε όλοι μαζί .
- Ναι μια μάγισσα , η κακιά μάγισσα των Χριστουγέννων.
- Μάλιστα , άντε τώρα να βρούμε λύση , είπε η Δέσποινα απογοητευμένη.
- Ελάτε όλοι μαζί μου , είπε η Στελλίτσα. Ξέρω πού μένει , εδώ στην άκρη του χωριού , στον γκρεμισμένο πύργο.
Πήγαμε όλοι μαζί τρέχοντας και της χτυπήσαμε την πόρτα.
- Ποιος είναι ; ακούστηκε αγριεμένη η μάγισσα .
- Εμείς τα παιδιά του σχολείου .
- Και τι θέλετε;
- Τα στολίδια του δέντρου μας , γιατί μας τα πήρες ;
- Γιατί μισώ τα Χριστούγεννα είπε η μάγισσα και μας έδιωχνε κουνώντας αγριεμένη τη μαγική της σκούπα.
- Μα γιατί ; τη ρώτησε ευγενικά η Δέσποινα.
- Γιατί όλοι σας γλεντάτε και στολίζετε κι εγώ είμαι μόνη μου , είπε με παράπονο η μάγισσα.
- Θες να έρθεις μαζί μας να γιορτάσουμε φέτος ; τη ρωτήσαμε όλα τα παιδιά μαζί.
- Αλήθεια με θέλετε ;...ρώτησε η μάγισσα και τους έδωσε πίσω τα στολίδια τους .
- 'Ολοι οι καλοί χωράνε , είπε η Δέσποινα.
Η μάγισσα από τη χαρά της , κούνησε το μαγικό της ραβδί και γέμισε τα στολίδια με αστερόσκονη και τώρα λάμπουν ακόμα περισσότερο .
Τώρα πια τη φωνάζουν :
« η καλή μάγισσα των Χριστουγέννων » και κάθε χρόνο έρχεται μαζί με τον δήμαρχο κι ανάβουν τα λαμπάκια .
Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; , ρώτησε ο μικρός Πετράκης.
- Όχι , όχι , όχι , γκρίνιαξε το δέντρο μας.
- Μα τι συμβαίνει πάλι ; ρώτησε ο Δήμαρχος.
- Για κοιτάξτε τα κλαδιά μου !!!! Σας φαίνονται γεμάτα στολίδια;
- Ωωωωωω ....μα τι έγινε πάλι , ρωτήσαμε με απορία.- Θα σας πω εγώ , είπε η Μαριέττα.
Ένα από τα στολίδια του δέντρου μού είπε πριν από λίγο πως χθες που
τελείωσε η γιορτή και φύγαμε όλοι, η δασκάλα μας μάλλον δε θυμήθηκε να
κλειδώσει και άφησε την πόρτα ξεκλείδωτη.
Έτσι μπήκε ένας κλέφτης και πήρε όσα στολίδια έφτανε, γιατί ήταν και λίγο κοντός.
Συμφωνήσαμε να μαζευτούμε το βράδυ στην ταράτσα του σχολείου με τους φακούς μας.Έξω από τα κάγκελα του σχολείου είδαμε τον κλέφτη να κουβαλάει τα στολίδια.
- Και τώρα πώς θα του τα πάρουμε; ρώτησε ένα παιδί.
-Έλα ντε, είπε η δασκάλα.
- Έχω μία ιδέα , είπε , ένας μαθητής. Όταν θα είναι ήρεμος , θα τον τρομάξουμε, θα του πέσουν τα στολίδια , θα τα πάρουμε και θα φύγουμε τρέχοντας.
Έτσι και έγινε.
Και μάλιστα το κόλπο πέτυχε !!!
Μετά πήγαμε στο σχολείο και στολίσαμε ξανά το δέντρο !!!!
- ….. και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, ε; !!
- Λυπάμαι ...αλλά και πάλι όχι – όχι – όχι...είπε ξανά το δέντρο.
- Πάλι σου λείπουν στολίδια ; γκρίνιαξε ο Δήμαρχος που είχε αρχίσει να κρυώνει.
Θυμάστε που ο δήμαρχος είπε :
- Στοοοοοοπ !!!! και επικράτησε σιωπή για 10 ολόκληρα λεπτά;; ρώτησε
ο Νικόλας .
Μετά εγώ με τους 17 φίλους μου και τον αδελφό μου είπαμε :
- Ας ηρεμήσουμε και ας γυρίσουμε στις δουλειές μας.
Όταν μείναμε μόνοι μας , οι φίλοι μου κι ο αδελφός μου πήγαν στο κυλικείο .
Μα εγώ έμεινα στο δέντρο. Τότε μια παράξενη φωνή με φώναξε και μου είπε :
- Νικόλα , Νικόλα , εγώ , εδώ είμαι , ο Μπισκοτούλης , στο τελευταίο κλαδί του δέντρου.
- Πού; ρώτησα εγώ.
- Εδώ χαμηλά βρε....
- Αααααααα... τώρα σε είδα , μα...μα....πώς είσαι ζωντανός και μιλάς ;
- Είμαι μαγικό στολίδι .
- Δηλαδή;
- Ε..είμαι ας πούμε το στολίδι των Χριστουγέννων.
- Α !!! κατάλαβα . Εντάξει , πες μου τώρα τι θες.
- Είδα χθες βράδυ ότι ο Σκρουτζ ήρθε και μας προειδοποίησε γι αυτό το κακό , δηλαδή πως το τελευταίο φάντασμά του θα ερχόταν να μας κλέψει επειδή είχε χάσει την ψυχραιμία του. Το κακό είναι πως τα στολίδια μας βρίσκονται ήδη στο μέλλον.
Οι φίλοι μου κι εγώ αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε στο μέλλον , για να φέρουμε πίσω τα στολίδια.
Μη ρωτήσετε πώς , Χριστούγεννα είναι και όλα γίνονται !!
Έτσι κι εμείς φτάσαμε στο μέλλον , ψάξαμε , τον βρήκαμε και τον κυνηγήσαμε. Τον κυνηγούσαμε 10 ολόκληρες ώρες μέχρι να καταφέρουμε να τον πιάσουμε.
- Γιατί το έκανες αυτό ; τον ρωτήσαμε.
- Γιατί είμαι πια πολύ φτωχός , απάντησε εκείνος.
Τον βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε και μετά επιστρέψαμε στο παρόν , φέραμε τα στολίδια και το δέντρο μας ήταν έτοιμο για τα Χριστούγεννα.
….. και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, τώρα ;;;;
- ….μπα δε νομίζω ...είπε το δέντρο λυπημένο .
- Παιδιά για ακούστε τι μου είπε εμένα ένα στολίδι , είπε η Αγάπη.
Ήρθε μια μεγάλη αρκούδα , να οι τεράστιες πατημασιές που άφησε στο χιόνι.
Είδε εκείνη τη χρυσή μπάλα πάνω στο δέντρο και νόμισε πως ήταν από μέλι.
Άρχισε να κουνάει με δύναμη το δέντρο , έπεσαν οι μπάλες και τότε κατάλαβε πως έκανε ζημιά.
Τις πήρε μαζί της κι έφυγε τρέχοντας.
Πρέπει να τη βρούμε και να πάρουμε πίσω τις μπάλες.
Η χρυσή χριστουγεννιάτικη μπάλα ξέρει πού είναι η φωλιά της.
Βρήκαμε τις μπάλες φυσικά και τις βάλαμε στα άδεια κλαδιά …..
….αλλά όπως καταλαβαίνετε....το μυστήριο με τις χαμένες μπάλες...δεν τελειώνει εδώ !!!!!
Το αστεράκι στην κορυφή του δέντρου , μου φώναζε :
- Λευτέρη , Λευτέρη....εγώ είδα πού πήγαν μερικά στολίδια. Τα πήρε ένα σκιουράκι που μένει σε μια κουφάλα δέντρου , στο χιονισμένο δάσος, έξω από το χωριό.
- Πάμε να τα πάρουμε πίσω ,είπαμε.
Όλο το Γ 1 πήγε στο δάσος . Ο Άγγελος κρατούσε ένα φαναράκι, ο Θαδδαίος ένα φτυάρι , εγώ το αστεράκι της κορυφής που μας έδειχνε τον δρόμο.
Φτάσαμε στο δάσος κι αρχίσαμε να ψάχνουμε στις κουφάλες των δέντρων.
Ένα δέντρο ήταν διαφορετικό , πιο φωτεινό . Είδαμε τον σκίουρο που το στόλιζε με τα στολίδια μας .
Ο Θαδδαίος με το φτυάρι έφτασε μερικά στολίδια που τα βάλαμε στις τσέπες μας.
- Απαγορεύεται να πειράζετε το δέντρο των ζώων , μας είπε ο σκίουρος.
- Κι εσύ να πειράζεις το δέντρο του σχολείου μας , είπαμε όλοι μαζί.
- Μα δεν έχουμε στολίδια στο δάσος !!! Το δέντρο μας είναι άδειο , είπε λυπημένο το σκιουράκι . Συγγνώμη.
Έτσι του αφήσαμε τα μισά και πήραμε τα υπόλοιπα για το δέντρο μας . Μάλιστα το σκιουράκι ήρθε μαζί μας να τα ξαναβάλει στη θέση τους.
Γεμίσαμε μερικά άδεια κλαδιά και.......
- Αντρέα !!!! Αντρέα....Εδώ , εδώ ...η μπότα η ξύλινη είμαι.
Ξέρω ποιος πήρε τα στολίδια.
Φύσηξε δυνατός αέρας και τα πήρε μακριά. Από εδώ ψηλά , τα βλέπω. Όλο ευθεία , αριστερά στο μονοπάτι , δεξιά από τη βρυσούλα και κάτω από τη μεγάλη καρυδιά. Τρέξτε να μας τα φέρετε .
......φέραμε και τα στολίδια που πήρε ο αέρας και καθώς τα βάζαμε στα κλαδιά...
- Εγώ τα είδα όλα , τα πήρε η μαύρη μπάλα , είπε ο Θαδδαίος.
- Έχεις δίκιο , Θαδδαίε , είπε ο σκούφος του Άγιου Βασίλη που κρεμόταν σε ένα ψηλό κλαδί . Η μαύρη μπάλα τα πήρε , σπίτι της .
Ο Θαδδαίος δεν τα παρατάει !!!
Πήγε στο σπίτι της μαύρης μπάλας , πήρε τα στολίδια και το δέντρο γέμισε ξανά .
......λίγα κλαδιά έμειναν ακόμα......αλλά στα παιδιά άρεσε πια αυτό το κυνήγι του θησαυρού....
- Όλα καλά ως εδώ, όλοι σκέφτεστε σωστά, αλλά εγώ νομίζω πως τα υπόλοιπα στολίδια πήγαν στη Στολιδοχώρα .Ένα στολίδι που μιλάει , μια χρυσαφένια καμπανούλα , μου είπε πως τα στολίδια βαρέθηκαν εδώ και έφυγαν κρυφά για τη Στολιδοχώρα είπε πολύ σοβαρά η Μαρίλια !!!
- Μμμμ και τώρα; Πώς θα γεμίσουμε ξανά το δέντρο; αναρωτηθήκαμε.
Απόλυτη σιωπή επικράτησε για πολλή ώρα , ώσπου ένα παιδί είπε :
- Έχω μια ιδέα !!! Μπορούμε να ψάξουμε στον χάρτη τη Στολιδοχώρα , να πάμε και να πείσουμε τα στολίδια να γυρίσουν πίσω !!!
- Καλή ιδέα !!! είπαμε όλοι και μπήκαμε στο σχολείο να βρούμε τους χάρτες και να εντοπίσουμε πού είναι η Στολιδοχώρα .
Ήταν δύσκολο πολύ , οι περισσότεροι χάρτες δεν είχαν σημειωμένη τη Στολιδοχώρα.
- Τη βρήκα είπε ένας μικρός μαθητής , κρατώντας ένας παμπάλαιο χάρτη γεμάτο σκόνη. Είναι κάπου στον Βόρειο Πόλο , κοντά στο χωριό του Άι Βασίλη .
Ξεκινήσαμε για εκεί . Το ταξίδι ήταν μακρινό , κράτησε 5 μέρες και κουραστήκαμε πολύ , αλλά μόλις φτάσαμε όλα τα στολίδια μάς καλωσόρισαν .
Οι καμπάνες μάς έβαλαν να ξαπλώσουμε , οι μπάλες μάς έδωσαν να φάμε και όλα τα υπόλοιπα στολίδια μάς περιποιήθηκαν.
- Σας παρακαλούμε , τους είπαμε , θα γυρίσετε πίσω γιατί δεν μπορούμε να αγοράσουμε άλλα στολίδια και θέλουμε το δέντρο μας να είναι έτοιμο για τα Χριστούγεννα; Θα έρθετε πίσω; τα ρωτήσαμε.
Με τα πολλά τα παρακάλια , είπαν το « ναι » αλλά ήθελαν να περνάνε κι αυτά καλά .
- Εντάξει , είπαμε όλα τα παιδιά , εσείς θα γυρίσετε κι εμείς όταν βγαίνουμε στο διάλειμμα θα σας περιποιούμαστε.
Έτσι το χωριό είχε πάλι ένα όμορφο δέντρο κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.....ή όχι ακόμα;
- Η χρυσαφένια καμπανούλα μού είπε πως στενοχωριέται πολύ που εξαφανίστηκαν οι φίλοι της , τα άλλα στολίδια και πως είδε κάποιον να τα παίρνει και να φεύγει , είπε η Αναστασία.
Αφού δεν μπορούμε να αγοράσουμε άλλα , να φέρουμε ο καθένας από μερικά στολίδια και να το ξαναγεμίσουμε το δέντρο μας.
- Συμφωνώ κι εγώ , είπε η Μαρία.
Η χρυσαφένια μπάλα μού είπε ότι κάποια στολίδια μάς τα έκλεψαν.
Αυτό που έκαναν είναι λάθος γιατί έμεινε το δέντρο του σχολείου μας χωρίς στολίδια .
Εγώ λέω να φέρουμε ο καθένας από 5 -6 μπάλες από το δέντρο του σπιτιού μας.
Όλοι συμφώνησαν και το δέντρο είναι ξανά στολισμένο στην αυλή του σχολείου......σχεδόν......
Εγώ είδα τη μάγισσα Φρικαντέλα Ζαρζουέλα Σαλμονέλα να παίρνει τα στολίδια , είπε η κόκκινη κορδέλα στην Άντα .
- Και πού τα πήγε ; ρώτησε η Μαρίλια.
- Τα πήγε στο σπίτι της , στο τρομακτικό δάσος , είπε η κορδέλα .
- Άντε ξεκινάμε , είπαμε όλοι μαζί.
- Άνοιξε την πόρτα μάγισσα Φρικαντέλα , φώναξε ο Θαδδαίος .
- Τι θέλετε; φώναξε η Φρικαντέλα και άνοιξε την πόρτα.
- Γιατί μας πήρες τα στολίδια ;
- Γιατί μισώ τα Χριστούγεννα , απάντησε η Φρικαντέλα .
…......μετά από πολλή ώρα.... μας έδωσε πίσω τα στολίδια και ζήτησε και συγγνώμη.
Μάλιστα αποφάσισε πως δεν μισούσε πια τα Χριστούγεννα !!!!
…...έμειναν λίγα κλαδάκια ακόμα άδεια....υπομονή παιδιά...τελειώνουμε...
- Εγώ λέω να ψάξουμε για καινούρια στοιχεία , να καταλάβουμε αν κάποιος κύριος ή κάποια κυρία ή κάποιο ζώο έχει πάρει τα υπόλοιπα στολίδια μας , λέει ο Άγγελος.
Ψάξαμε , τα λεπτά έγιναν ώρες και η μέρα νύχτα . Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν.
Είπαμε να τα παρατήσουμε αφού φαινόταν πως δε θα τα βρίσκαμε....
- Άγγελε , μην τα παρατάτε , είπε μία καμπανούλα, θα σάς δώσω εγώ ένα στοιχείο...........................
- Τι είδες , καμπανούλα; ρώτησε ο Άγγελος.
- Νομίζω πως ο δήμαρχος πήρε μερικά στολίδια .
- Παιδιά πού είναι ο δήμαρχος αλήθεια; Αυτός όλο γκρίνιαζε πριν , ρώτησε κάποιος.
Πήγαμε στο δημαρχείο . Ο Δήμαρχος ήταν εκεί . Όντως είχε πάρει δυο τρία στολίδια για το δέντρο του γραφείου του .
- Ε , δεν είμαστε με τα καλά μας του φώναξε ο μπαρμπα Κώστας .
Ωραίο παράδειγμα δίνεις στα παιδιά.
- Μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα ...κι ακούστε με.
Όταν ήμουν μικρός η δασκάλα μου με έλεγε καλικάντζαρο γιατί έκανα όλο σκανταλιές , είπε γελώντας ο Δήμαρχος . Σας είδα πόσο στενοχωρεθήκατε με τις χαμένες μπάλες. Όμως σιγά σιγά αρχίσατε να διασκεδάζατε με αυτό το κυνήγι του θησαυρού .
« Κάθε εμπόδιο για καλό », λέγανε οι παπούδες μας .
Έτσι λοιπόν έγινα λίγο καλικάντζαρος , μέρες που είναι κι είπα να βοηθήσω κι εγώ .
Έκρυψα δυο τρεις μπαλίτσες μέσα στην ανακατωσούρα και ήρθα εδώ να σας περιμένω.
Δεν είναι για την ηλικία μου οι περιπέτειες μέσα στο κρύο.
Περάστε στη μεγάλη αίθουσα , έχει ζεστή σοκολάτα γι όλους.
-Στοοοοοοπ !!!! είπε ο δήμαρχος και επικράτησε σιωπή για 10 ολόκληρα λεπτά.
- Τόση ώρα για ποιον μιλάμε; ρώτησε ψιθυριστά η κυρα Φρόσω που είναι και πολύ πολύ γριά και δεν ακούει και πολύ καλά πια .
- Για τα στολίδια φυσικά , αφού τα στολίδια δε μιλάνε να μάς πουν τι έγινε; της απάντησε η Δέσποινα.
- Τι λες καλέ πως δε μιλάνε , μιλάνε και παραμιλάνε ,...ουουου και λένε και ιστορίες με το τσουβάλι .
Αν τα αγαπάς ...όλα σου μιλάνε παιδί μου, είπε η κυρία Φρόσω κι έφυγε για το σπίτι της .
- Δέσποινα , Δέσποινα....εγώ η κόκκινη χριστουγεννιάτικη μπάλα πάνω από το κεφάλι σου , ακούστηκε μια λεπτή φωνούλα .
- Είναι αλήθεια ; Μιλάνε τα στολίδια; ρώτησε η Δέσποινα με απορία.
- Μόνο σε όσους αγαπούν τα Χριστούγεννα ,της απάντησε η μπάλα και της έκλεισε το μάτι.
- Μήπως είδες κάποιον να παίρνει τα υπόλοιπα στολίδια; τη ρώτησε αμέσως.
- Ναι , ναι και βέβαια είδα , είπε το στολίδι .
- Και ποιος ήταν ;
- Μια μάγισσα ...
- Μια μάγισσα; ρωτήσαμε όλοι μαζί .
- Ναι μια μάγισσα , η κακιά μάγισσα των Χριστουγέννων.
- Μάλιστα , άντε τώρα να βρούμε λύση , είπε η Δέσποινα απογοητευμένη.
- Ελάτε όλοι μαζί μου , είπε η Στελλίτσα. Ξέρω πού μένει , εδώ στην άκρη του χωριού , στον γκρεμισμένο πύργο.
Πήγαμε όλοι μαζί τρέχοντας και της χτυπήσαμε την πόρτα.
- Ποιος είναι ; ακούστηκε αγριεμένη η μάγισσα .
- Εμείς τα παιδιά του σχολείου .
- Και τι θέλετε;
- Τα στολίδια του δέντρου μας , γιατί μας τα πήρες ;
- Γιατί μισώ τα Χριστούγεννα είπε η μάγισσα και μας έδιωχνε κουνώντας αγριεμένη τη μαγική της σκούπα.
- Μα γιατί ; τη ρώτησε ευγενικά η Δέσποινα.
- Γιατί όλοι σας γλεντάτε και στολίζετε κι εγώ είμαι μόνη μου , είπε με παράπονο η μάγισσα.
- Θες να έρθεις μαζί μας να γιορτάσουμε φέτος ; τη ρωτήσαμε όλα τα παιδιά μαζί.
- Αλήθεια με θέλετε ;...ρώτησε η μάγισσα και τους έδωσε πίσω τα στολίδια τους .
- 'Ολοι οι καλοί χωράνε , είπε η Δέσποινα.
Η μάγισσα από τη χαρά της , κούνησε το μαγικό της ραβδί και γέμισε τα στολίδια με αστερόσκονη και τώρα λάμπουν ακόμα περισσότερο .
Τώρα πια τη φωνάζουν :
« η καλή μάγισσα των Χριστουγέννων » και κάθε χρόνο έρχεται μαζί με τον δήμαρχο κι ανάβουν τα λαμπάκια .
Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; , ρώτησε ο μικρός Πετράκης.
- Όχι , όχι , όχι , γκρίνιαξε το δέντρο μας.
- Μα τι συμβαίνει πάλι ; ρώτησε ο Δήμαρχος.
- Για κοιτάξτε τα κλαδιά μου !!!! Σας φαίνονται γεμάτα στολίδια;
- Ωωωωωω ....μα τι έγινε πάλι , ρωτήσαμε με απορία.- Θα σας πω εγώ , είπε η Μαριέττα.
Ένα από τα στολίδια του δέντρου μού είπε πριν από λίγο πως χθες που
τελείωσε η γιορτή και φύγαμε όλοι, η δασκάλα μας μάλλον δε θυμήθηκε να
κλειδώσει και άφησε την πόρτα ξεκλείδωτη.
Έτσι μπήκε ένας κλέφτης και πήρε όσα στολίδια έφτανε, γιατί ήταν και λίγο κοντός.
Συμφωνήσαμε να μαζευτούμε το βράδυ στην ταράτσα του σχολείου με τους φακούς μας.Έξω από τα κάγκελα του σχολείου είδαμε τον κλέφτη να κουβαλάει τα στολίδια.
- Και τώρα πώς θα του τα πάρουμε; ρώτησε ένα παιδί.
-Έλα ντε, είπε η δασκάλα.
- Έχω μία ιδέα , είπε , ένας μαθητής. Όταν θα είναι ήρεμος , θα τον τρομάξουμε, θα του πέσουν τα στολίδια , θα τα πάρουμε και θα φύγουμε τρέχοντας.
Έτσι και έγινε.
Και μάλιστα το κόλπο πέτυχε !!!
Μετά πήγαμε στο σχολείο και στολίσαμε ξανά το δέντρο !!!!
- ….. και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, ε; !!
- Λυπάμαι ...αλλά και πάλι όχι – όχι – όχι...είπε ξανά το δέντρο.
- Πάλι σου λείπουν στολίδια ; γκρίνιαξε ο Δήμαρχος που είχε αρχίσει να κρυώνει.
Θυμάστε που ο δήμαρχος είπε :
- Στοοοοοοπ !!!! και επικράτησε σιωπή για 10 ολόκληρα λεπτά;; ρώτησε
ο Νικόλας .
Μετά εγώ με τους 17 φίλους μου και τον αδελφό μου είπαμε :
- Ας ηρεμήσουμε και ας γυρίσουμε στις δουλειές μας.
Όταν μείναμε μόνοι μας , οι φίλοι μου κι ο αδελφός μου πήγαν στο κυλικείο .
Μα εγώ έμεινα στο δέντρο. Τότε μια παράξενη φωνή με φώναξε και μου είπε :
- Νικόλα , Νικόλα , εγώ , εδώ είμαι , ο Μπισκοτούλης , στο τελευταίο κλαδί του δέντρου.
- Πού; ρώτησα εγώ.
- Εδώ χαμηλά βρε....
- Αααααααα... τώρα σε είδα , μα...μα....πώς είσαι ζωντανός και μιλάς ;
- Είμαι μαγικό στολίδι .
- Δηλαδή;
- Ε..είμαι ας πούμε το στολίδι των Χριστουγέννων.
- Α !!! κατάλαβα . Εντάξει , πες μου τώρα τι θες.
- Είδα χθες βράδυ ότι ο Σκρουτζ ήρθε και μας προειδοποίησε γι αυτό το κακό , δηλαδή πως το τελευταίο φάντασμά του θα ερχόταν να μας κλέψει επειδή είχε χάσει την ψυχραιμία του. Το κακό είναι πως τα στολίδια μας βρίσκονται ήδη στο μέλλον.
Οι φίλοι μου κι εγώ αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε στο μέλλον , για να φέρουμε πίσω τα στολίδια.
Μη ρωτήσετε πώς , Χριστούγεννα είναι και όλα γίνονται !!
Έτσι κι εμείς φτάσαμε στο μέλλον , ψάξαμε , τον βρήκαμε και τον κυνηγήσαμε. Τον κυνηγούσαμε 10 ολόκληρες ώρες μέχρι να καταφέρουμε να τον πιάσουμε.
- Γιατί το έκανες αυτό ; τον ρωτήσαμε.
- Γιατί είμαι πια πολύ φτωχός , απάντησε εκείνος.
Τον βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε και μετά επιστρέψαμε στο παρόν , φέραμε τα στολίδια και το δέντρο μας ήταν έτοιμο για τα Χριστούγεννα.
….. και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, τώρα ;;;;
- ….μπα δε νομίζω ...είπε το δέντρο λυπημένο .
- Παιδιά για ακούστε τι μου είπε εμένα ένα στολίδι , είπε η Αγάπη.
Ήρθε μια μεγάλη αρκούδα , να οι τεράστιες πατημασιές που άφησε στο χιόνι.
Είδε εκείνη τη χρυσή μπάλα πάνω στο δέντρο και νόμισε πως ήταν από μέλι.
Άρχισε να κουνάει με δύναμη το δέντρο , έπεσαν οι μπάλες και τότε κατάλαβε πως έκανε ζημιά.
Τις πήρε μαζί της κι έφυγε τρέχοντας.
Πρέπει να τη βρούμε και να πάρουμε πίσω τις μπάλες.
Η χρυσή χριστουγεννιάτικη μπάλα ξέρει πού είναι η φωλιά της.
Βρήκαμε τις μπάλες φυσικά και τις βάλαμε στα άδεια κλαδιά …..
….αλλά όπως καταλαβαίνετε....το μυστήριο με τις χαμένες μπάλες...δεν τελειώνει εδώ !!!!!
Το αστεράκι στην κορυφή του δέντρου , μου φώναζε :
- Λευτέρη , Λευτέρη....εγώ είδα πού πήγαν μερικά στολίδια. Τα πήρε ένα σκιουράκι που μένει σε μια κουφάλα δέντρου , στο χιονισμένο δάσος, έξω από το χωριό.
- Πάμε να τα πάρουμε πίσω ,είπαμε.
Όλο το Γ 1 πήγε στο δάσος . Ο Άγγελος κρατούσε ένα φαναράκι, ο Θαδδαίος ένα φτυάρι , εγώ το αστεράκι της κορυφής που μας έδειχνε τον δρόμο.
Φτάσαμε στο δάσος κι αρχίσαμε να ψάχνουμε στις κουφάλες των δέντρων.
Ένα δέντρο ήταν διαφορετικό , πιο φωτεινό . Είδαμε τον σκίουρο που το στόλιζε με τα στολίδια μας .
Ο Θαδδαίος με το φτυάρι έφτασε μερικά στολίδια που τα βάλαμε στις τσέπες μας.
- Απαγορεύεται να πειράζετε το δέντρο των ζώων , μας είπε ο σκίουρος.
- Κι εσύ να πειράζεις το δέντρο του σχολείου μας , είπαμε όλοι μαζί.
- Μα δεν έχουμε στολίδια στο δάσος !!! Το δέντρο μας είναι άδειο , είπε λυπημένο το σκιουράκι . Συγγνώμη.
Έτσι του αφήσαμε τα μισά και πήραμε τα υπόλοιπα για το δέντρο μας . Μάλιστα το σκιουράκι ήρθε μαζί μας να τα ξαναβάλει στη θέση τους.
Γεμίσαμε μερικά άδεια κλαδιά και.......
- Αντρέα !!!! Αντρέα....Εδώ , εδώ ...η μπότα η ξύλινη είμαι.
Ξέρω ποιος πήρε τα στολίδια.
Φύσηξε δυνατός αέρας και τα πήρε μακριά. Από εδώ ψηλά , τα βλέπω. Όλο ευθεία , αριστερά στο μονοπάτι , δεξιά από τη βρυσούλα και κάτω από τη μεγάλη καρυδιά. Τρέξτε να μας τα φέρετε .
......φέραμε και τα στολίδια που πήρε ο αέρας και καθώς τα βάζαμε στα κλαδιά...
- Εγώ τα είδα όλα , τα πήρε η μαύρη μπάλα , είπε ο Θαδδαίος.
- Έχεις δίκιο , Θαδδαίε , είπε ο σκούφος του Άγιου Βασίλη που κρεμόταν σε ένα ψηλό κλαδί . Η μαύρη μπάλα τα πήρε , σπίτι της .
Ο Θαδδαίος δεν τα παρατάει !!!
Πήγε στο σπίτι της μαύρης μπάλας , πήρε τα στολίδια και το δέντρο γέμισε ξανά .
......λίγα κλαδιά έμειναν ακόμα......αλλά στα παιδιά άρεσε πια αυτό το κυνήγι του θησαυρού....
- Όλα καλά ως εδώ, όλοι σκέφτεστε σωστά, αλλά εγώ νομίζω πως τα υπόλοιπα στολίδια πήγαν στη Στολιδοχώρα .Ένα στολίδι που μιλάει , μια χρυσαφένια καμπανούλα , μου είπε πως τα στολίδια βαρέθηκαν εδώ και έφυγαν κρυφά για τη Στολιδοχώρα είπε πολύ σοβαρά η Μαρίλια !!!
- Μμμμ και τώρα; Πώς θα γεμίσουμε ξανά το δέντρο; αναρωτηθήκαμε.
Απόλυτη σιωπή επικράτησε για πολλή ώρα , ώσπου ένα παιδί είπε :
- Έχω μια ιδέα !!! Μπορούμε να ψάξουμε στον χάρτη τη Στολιδοχώρα , να πάμε και να πείσουμε τα στολίδια να γυρίσουν πίσω !!!
- Καλή ιδέα !!! είπαμε όλοι και μπήκαμε στο σχολείο να βρούμε τους χάρτες και να εντοπίσουμε πού είναι η Στολιδοχώρα .
Ήταν δύσκολο πολύ , οι περισσότεροι χάρτες δεν είχαν σημειωμένη τη Στολιδοχώρα.
- Τη βρήκα είπε ένας μικρός μαθητής , κρατώντας ένας παμπάλαιο χάρτη γεμάτο σκόνη. Είναι κάπου στον Βόρειο Πόλο , κοντά στο χωριό του Άι Βασίλη .
Ξεκινήσαμε για εκεί . Το ταξίδι ήταν μακρινό , κράτησε 5 μέρες και κουραστήκαμε πολύ , αλλά μόλις φτάσαμε όλα τα στολίδια μάς καλωσόρισαν .
Οι καμπάνες μάς έβαλαν να ξαπλώσουμε , οι μπάλες μάς έδωσαν να φάμε και όλα τα υπόλοιπα στολίδια μάς περιποιήθηκαν.
- Σας παρακαλούμε , τους είπαμε , θα γυρίσετε πίσω γιατί δεν μπορούμε να αγοράσουμε άλλα στολίδια και θέλουμε το δέντρο μας να είναι έτοιμο για τα Χριστούγεννα; Θα έρθετε πίσω; τα ρωτήσαμε.
Με τα πολλά τα παρακάλια , είπαν το « ναι » αλλά ήθελαν να περνάνε κι αυτά καλά .
- Εντάξει , είπαμε όλα τα παιδιά , εσείς θα γυρίσετε κι εμείς όταν βγαίνουμε στο διάλειμμα θα σας περιποιούμαστε.
Έτσι το χωριό είχε πάλι ένα όμορφο δέντρο κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.....ή όχι ακόμα;
- Η χρυσαφένια καμπανούλα μού είπε πως στενοχωριέται πολύ που εξαφανίστηκαν οι φίλοι της , τα άλλα στολίδια και πως είδε κάποιον να τα παίρνει και να φεύγει , είπε η Αναστασία.
Αφού δεν μπορούμε να αγοράσουμε άλλα , να φέρουμε ο καθένας από μερικά στολίδια και να το ξαναγεμίσουμε το δέντρο μας.
- Συμφωνώ κι εγώ , είπε η Μαρία.
Η χρυσαφένια μπάλα μού είπε ότι κάποια στολίδια μάς τα έκλεψαν.
Αυτό που έκαναν είναι λάθος γιατί έμεινε το δέντρο του σχολείου μας χωρίς στολίδια .
Εγώ λέω να φέρουμε ο καθένας από 5 -6 μπάλες από το δέντρο του σπιτιού μας.
Όλοι συμφώνησαν και το δέντρο είναι ξανά στολισμένο στην αυλή του σχολείου......σχεδόν......
Εγώ είδα τη μάγισσα Φρικαντέλα Ζαρζουέλα Σαλμονέλα να παίρνει τα στολίδια , είπε η κόκκινη κορδέλα στην Άντα .
- Και πού τα πήγε ; ρώτησε η Μαρίλια.
- Τα πήγε στο σπίτι της , στο τρομακτικό δάσος , είπε η κορδέλα .
- Άντε ξεκινάμε , είπαμε όλοι μαζί.
- Άνοιξε την πόρτα μάγισσα Φρικαντέλα , φώναξε ο Θαδδαίος .
- Τι θέλετε; φώναξε η Φρικαντέλα και άνοιξε την πόρτα.
- Γιατί μας πήρες τα στολίδια ;
- Γιατί μισώ τα Χριστούγεννα , απάντησε η Φρικαντέλα .
…......μετά από πολλή ώρα.... μας έδωσε πίσω τα στολίδια και ζήτησε και συγγνώμη.
Μάλιστα αποφάσισε πως δεν μισούσε πια τα Χριστούγεννα !!!!
…...έμειναν λίγα κλαδάκια ακόμα άδεια....υπομονή παιδιά...τελειώνουμε...
- Εγώ λέω να ψάξουμε για καινούρια στοιχεία , να καταλάβουμε αν κάποιος κύριος ή κάποια κυρία ή κάποιο ζώο έχει πάρει τα υπόλοιπα στολίδια μας , λέει ο Άγγελος.
Ψάξαμε , τα λεπτά έγιναν ώρες και η μέρα νύχτα . Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν.
Είπαμε να τα παρατήσουμε αφού φαινόταν πως δε θα τα βρίσκαμε....
- Άγγελε , μην τα παρατάτε , είπε μία καμπανούλα, θα σάς δώσω εγώ ένα στοιχείο...........................
- Τι είδες , καμπανούλα; ρώτησε ο Άγγελος.
- Νομίζω πως ο δήμαρχος πήρε μερικά στολίδια .
- Παιδιά πού είναι ο δήμαρχος αλήθεια; Αυτός όλο γκρίνιαζε πριν , ρώτησε κάποιος.
Πήγαμε στο δημαρχείο . Ο Δήμαρχος ήταν εκεί . Όντως είχε πάρει δυο τρία στολίδια για το δέντρο του γραφείου του .
- Ε , δεν είμαστε με τα καλά μας του φώναξε ο μπαρμπα Κώστας .
Ωραίο παράδειγμα δίνεις στα παιδιά.
- Μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα ...κι ακούστε με.
Όταν ήμουν μικρός η δασκάλα μου με έλεγε καλικάντζαρο γιατί έκανα όλο σκανταλιές , είπε γελώντας ο Δήμαρχος . Σας είδα πόσο στενοχωρεθήκατε με τις χαμένες μπάλες. Όμως σιγά σιγά αρχίσατε να διασκεδάζατε με αυτό το κυνήγι του θησαυρού .
« Κάθε εμπόδιο για καλό », λέγανε οι παπούδες μας .
Έτσι λοιπόν έγινα λίγο καλικάντζαρος , μέρες που είναι κι είπα να βοηθήσω κι εγώ .
Έκρυψα δυο τρεις μπαλίτσες μέσα στην ανακατωσούρα και ήρθα εδώ να σας περιμένω.
Δεν είναι για την ηλικία μου οι περιπέτειες μέσα στο κρύο.
Περάστε στη μεγάλη αίθουσα , έχει ζεστή σοκολάτα γι όλους.
- .......νομίζω τελειώνουμε ε;....είπε το δέντρο μας.
- Μπα , δε νομίζω , είπε ο Γιώργος κοιτάζοντας από το παράθυρο .
Τα παιδιά τότε είδαν πατημασιές πάνω στο φρέσκο χιόνι και έτρεξαν έξω να τις ακολουθήσουν .
- Λέτε να δούμε και πραγματικούς καλικάντζαρους ; είπε γελώντας η Ελενίτσα.
Μια άσπρη χριστουγεννιάτικη μπάλα ψιθύρισε :
-Γιώργο, εγώ τον είδα . Μπήκε από την μπροστινή πόρτα . 'Ηταν ένας κύριος .
Τα βήματά τους , τους οδήγησαν σε ένα παλιό σπίτι . Εκεί είδαν έναν άνθρωπο να βάζει σε σακούλες τα στολίδια του δέντρου και να λέει :
- Αύριο θα τα πουλήσω σε πολύ καλή τιμή.
Τα παιδιά έφυγαν και ξαναγύρισαν τη νύχτα , σκαρφάλωσαν στο δωμάτιο με τα στολίδια χωρίς να τους καταλάβει κανείς και πήραν τις σακούλες με τα στολίδια τους.
Πόσο χαρούμενα ήταν !!!!
Έτρεξαν γρήγορα στο σχολείο για να βάλουν και τα τελευταία στολίδια στο δέντρο που πριν μερικές ώρες φαινόταν μαραζωμένο.
Την ώρα που στόλιζαν ξανά το δέντρο τους , μια φωνή τα ξάφνιασε :
- Σας ευχαριστώ πολύ , παιδιά.
Ένα παράξενο φως άστραψε κοντά τους και το δέντρο φώτισε από μακριά .
- Τα Χριστούγεννα είναι μαγεία !!!! φώναξαν όλοι .
- Όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα !!!
Αγάπη και χαμόγελα για όλους !!!!
Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια πολλά !!!!
- Μπα , δε νομίζω , είπε ο Γιώργος κοιτάζοντας από το παράθυρο .
Τα παιδιά τότε είδαν πατημασιές πάνω στο φρέσκο χιόνι και έτρεξαν έξω να τις ακολουθήσουν .
- Λέτε να δούμε και πραγματικούς καλικάντζαρους ; είπε γελώντας η Ελενίτσα.
Μια άσπρη χριστουγεννιάτικη μπάλα ψιθύρισε :
-Γιώργο, εγώ τον είδα . Μπήκε από την μπροστινή πόρτα . 'Ηταν ένας κύριος .
Τα βήματά τους , τους οδήγησαν σε ένα παλιό σπίτι . Εκεί είδαν έναν άνθρωπο να βάζει σε σακούλες τα στολίδια του δέντρου και να λέει :
- Αύριο θα τα πουλήσω σε πολύ καλή τιμή.
Τα παιδιά έφυγαν και ξαναγύρισαν τη νύχτα , σκαρφάλωσαν στο δωμάτιο με τα στολίδια χωρίς να τους καταλάβει κανείς και πήραν τις σακούλες με τα στολίδια τους.
Πόσο χαρούμενα ήταν !!!!
Έτρεξαν γρήγορα στο σχολείο για να βάλουν και τα τελευταία στολίδια στο δέντρο που πριν μερικές ώρες φαινόταν μαραζωμένο.
Την ώρα που στόλιζαν ξανά το δέντρο τους , μια φωνή τα ξάφνιασε :
- Σας ευχαριστώ πολύ , παιδιά.
Ένα παράξενο φως άστραψε κοντά τους και το δέντρο φώτισε από μακριά .
- Τα Χριστούγεννα είναι μαγεία !!!! φώναξαν όλοι .
- Όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα !!!
Αγάπη και χαμόγελα για όλους !!!!
Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια πολλά !!!!